حق تجربه آزادانه طبیعت را به کودکان بازگردانیم
فراگیری افسردگی، افزایش هایپراکتیوتی، افزایش اضطراب و وسواس، ناسازگاری اجتماعی، کاهش خلاقیت، کاهش مهارت‌های حرکتی، کاهش مسئولیت‌پذیری، کاهش احساس تعلق به سرزمین، خودشیفتگی، کاهش شوخ طبعی، کاهش قدرت تجزیه و تحلیل، کم‌حرفی، کاهش توانمندی حل مسئله، فقدان روحیه کارآفرینی و … یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های ما در زندگی امروز را شکل داده است.
به گمان شما این موضوع ریشه در چه مسائلی دارد؟
یک نمونه از مواجهه ما با این پدیده‌ها بدین گونه است، مديركل دفتر بهبود تغذيه وزارت بهداشت حكايت از كمبود ويتامين D در اكثريت جمعيت كشور مي‌كند (٧٦ درصد نوجوانان، ٨٦ درصد زنان باردار، ٦٠ درصد ميانسالان). ايشان اضافه مي‌كند كه كمبود اين ويتامين موجب افسردگي، سرطان، پوكي استخوان و بيماري پاپرانتزي مي‌شود. به گفته ايشان در گذشته كه كودكان در حياط خانه بازي مي‌كردند كمبود اين ويتامين كه منبع اصلي آن آفتاب است كمتر بود و امروزه زندگي در فضاهاي بسته به دور از آفتاب موجب افزايش موارد كمبود آن شده است.
اما راه حل مديركل نه بازگشت به آفتاب و طبيعت بلكه “انجام كارهاي مداخلاتي مانند مصرف مكمل ويتامينD3” است. برای این کار از سال ٩٣ توزيع رايگان اين مكمل براي همه گروه‌هاي سني كشور آغاز شده است.
درد را می‌شناسیم ولی درمان را نه!!!
اما تا کی می‌خواهیم این مسیر را دنبال کنیم. همه چیز را بخواهیم با چند قرص و چند تجویز درمان کنیم. حاصل این نگاه واگرا و درمان یکسویه این است که هر روز خود را در مقابل عارضه‌های جدید می‌بینیم و هر روز خود را عقب‌تر از دیروز پیدا خواهیم کرد.
پیشگیری به جای درمان
همه ما این مثل را به خوبی می‌شناسیم، هر روز پیشگیری به جای درمان را طرح می‌کنیم ولی آیا هیچگاه اندیشیده‌ایم پیشگیری از تمامی عارضه‌هایی که این روزها گرفتار آنها هستیم ریشه در تغییر شیوه زندگی و نوع نگاه ما به کودکان دارد؟ به استناد منابع علمی فراوان تجربه طبیعت در دوران کودکی و نوجوانی و به خصوص تا 12 سالگی تاثیری ماندگار و عمیق بر رشد استعدادهای حسی، حرکتی، عاطفی و شناختی فرد دارد. کودک تا این سن نیاز ذاتی به ارتباط بی‌واسطه، آزاد، مستمر، ملموس و واقعی و نه مجازی با عناصر طبیعت از جمله جانوران، گیاهان، آب، خاک و غیره دارد و کمبود این ارتباط می‌تواند بر رشد استعدادهای پیش گفته تاثیری جدی داشته باشد. کودکان سنین مختلف در جریان این تجربه‌ی شادمان و سازنده با یکدیگر به کاوش، تخیل و بازی می‌پردازند و این بازی‌ها علاوه بر اثرات پیش گفته بر رشد ظرفیت‌ها و تجارب اجتماعی آنان نیز تأثیر نیرومندی دارد. به علاوه داشتن یک تجربه پربار از طبیعت در این سنین سرنوشت‌ساز بر دیدگاه و رفتار افراد نسبت به طبیعت و محیط‌زیست در بزرگسالی نیز تاثیر اثبات شده دارد. به این دلایل تامین این تجربه در سنین کودکی و نوجوانی برای پیشبرد سلامت اجتماعی و حفظ پایدار محیط‌زیست و طبیعت ضرورت تام و تمام دارد. پیشبرد این امر تنها با یک عزم ملی و ترویج و تأمین آن به عنوان بخشی از آموزش مدرسه و فرهنگ عمومی در وسیع‌ترین سطح ممکن عملی خواهد بود.
اگر دغدغه فردای سرزمین یا نسل آینده‌ای سالم را دارید به خانواده مدرسه طبیعت در کشور بپیوندید.
مدرسه طبیعت یک جربان اجتماعی است و برای تحقق و تداومش نیازمند همراهی و همیاری تمامی آحاد جامعه است. نهالی است که اگر بستر جامعه ریشه‌هایش را در خود بپذیرد و آن را متکی بر سرمایه‌های اجتماعیش تغذیه کند، فارغ از تندبادهای روزگار می‌تواند به رشد، سایه‌اندازی و برکت‌دهی‌اش به همین خاک ادامه دهد.
از این رو شما را دعوت می‌کنیم تا به خانواده مدرسه طبیعت بپیوندید. دست در دست هم دهیم و سرنوشت کودکانمان و سرزمینمان را طرحی نو دراندازیم.
* اگر به کار با کودک علاقه‌مندید؛
می‌توانید به شبکه تسهیلگران داوطلب مدرسه طبیعت کاوی‌کنج بپیوندید.
* اگر فن، مهارت و یا هنری دارید و البته به کار با کودکان علاقه‌مندید؛
می‌توانید به شبکه حامیان هنرور ما بپیوندید. ما در مدرسه طبیعت بر اساس گرایش‌های کودکانمان عرصه‌هایی از تجربه فنون و هنرها را با شیوه مدرسه طبیعت می‌گشاییم. شما می توانید آمادگی خود را برای همراهی در این مسیر اعلام کنید.
* چنانچه توانایی مالی دارید؛
هزینه‌های زیرساختی و جاری مدرسه طبیعت فراتر از حدی است که بتوان انتظار آن را داشت که خانواده‌های کودکان بتوانند تمامی آن را متقبل شوند. از این رو حمایت نیک‌اندیشان جامعه این فرصت را فراهم می‌آورد تا با مشارکت در تأمین این هزینه‌ها، خانواده‌ها با شرایط مناسب‌تری بتوانند از این خدمات بهره گیرند و همچنین مجموعه مدرسه طبیعت بتواند به فعالیتش تداوم بخشد.