به نام هستی‌بخش هستی
فرصت تجربه ناب و آزادانه طبیعت حق همه کودکان سرزمین‌مان است.
به اعتبار مدارک متعدد علمی کودک تا سن 12 سالگی نیاز به ارتباط مداوم، مستقیم، ملموس و واقعی با عناصر تشکیل دهنده طبیعت و بودن و بازی سرخوشانه با کودکان دیگر در محیط‌های طبیعی دارد.
رشد متعادل استعدادهای حسی، حرکتی، عاطفی و شناختی، همچنین سازگاری و مهارت‌های اجتماعی او در گرو این تعامل خودانگیخته و آزادانه است. به علاوه عشق به طبیعت و سرزمین و حساسیت به محیط‌زیست در بزرگسالی نیز به این تجربه‌ی کودکانه عمیقا وابسته است. لذا نبود یا نقصان این رابطه علاوه بر اینکه در بروز استعدادهای پیش گفته اثرات ناگوار و جبران‌ناپذیر دارد، برای آینده طبیعت و محیط‌زیست نیز فاجعه‌بار خواهد بود. چراکه به اعتبار همین مستندات علمی، کودکانی که در این بازه‌ی زمانی به قدر کافی طبیعت را درک و لمس نکرده باشند، در آینده، با هر اندازه آموزش هم نخواهند توانست شهروندان شایسته‌ای برای زمین باشند.
به عبارت دیگر، درک و تجربه آزادانه طبیعت در این سنین سرنوشت‌ساز در زمره حقوق طبیعی هر انسان است، امروزه کودکان در شهرهای بزرگ، گرفتار در فضاهای عقیم و سیمانی، از این تجربه‌ها بی‌بهره‌اند، لذا برای جبران آن هر چه سریع‌تر باید کاری کرد.
ما امضاکنندگان این متن خواستار آنیم که تجربه طبیعت در این سنین به مثابه نیاز پرورشی کودک و مقدم بر هر نوع آموزش، به عنوان حق طبیعی هر کودکی به رسمیت شناخته شود و به رسمیت شناختن آن در قوانین، مقررات و رویه‌های علمی نظام آموزش، سامان‌دهی و طراحی فضاهای شهری، مجموعه‌های مسکونی و تجاری، مدارس و مهدکودک‌ها، رسانه‌ها و فضاهای فرهنگی و هر جای دیگری انعکاس مناسب خود را داشته و بتواند به تأمین این تجربه تا سر حد امکان کمک نماید.